بررسی افزایش تولید اسید سیتریک توسط جدایه‌های جهش یافته بومی آسپرژیلوس نایجر

قارچ‌های آسپرژیلوس نایجر از خاک و سطح بذرهای ذرت جدا سازی و بر اساس خصوصیات مورفولوژیکی شناسایی و خالص سازی شدند. میزان پرتودهی بر اساس مدت زمان دریافت پرتو با اشعه UV بر حسب ژول بر متر مربع محاسبه شد. از روش اختصاصی ماریر-بولت برای سنجش کمی تولید اسید سیتریک استفاده شد. پرتودهی با زمان 1200 ثانیه بیشترین تاثیر را بر افزایش تولید اسید سیتریک نشان داد. میانگین تولید اسید سیتریک در جدایه‌های برتر جهش یافته و والدینی به ترتیب 01/51 و 87/36 میلی گرم بر لیتر بود که حدود 14/14 گرم بر لیتر افزایش نشان داد. در بررسی پایداری ژنوتیپ‌های جهش یافته، میانگین تولید اسید سیتریک در 1200 ثانیه پرتودهی در چهارمین کشت متوالی از کشت اول تفاوت معنی‌دار از نظر آماری وجود نداشت. عملکرد و کارایی جدایه جهش یافته 5 (uv5) در مقایسه با جدایه والدینی 3 برابر افزایش تولید اسید سیتریک را نشان داد. در جدایه uv5 و والدینی آن پارامترهای کنتیکی تشکیل محصول (اسید سیتریک) 2 برابر و پارامترهای کنتیکی سوبسترا (مصرف گلوکز) تقریبا مساوی بود، در حالیکه وزن خشک توده سلولی در جدایه uv5 نسبت به جدایه والدینی 5 با شیب یکسان افزایش یافته است. در اثر جهش، وزن توده سلولی در جدایه پرتو دیده uv5 در محدوده زمانی یکسان، افزایش معنی دار نشان داده است. در این مطالعه مشخص شد که، جهش های تصادفی توسط اشعه UV باعث بهبود پارامترهای کنتیکی تولید اسید سیتریک در مقابل مصرف گلوکز به عنوان سوبسترا شده است.